Kerstavond op de Canadian War Cemetery, Holterberg

Het blijft een jaarlijks moment vol betekenis en emotie. De grote vraag vooraf: zal het weer ons goedgezind zijn? Dit jaar was het antwoord een voorzichtig “misschien”. De avond was wat vochtig, en af en toe miezerde het licht, maar regen bleef gelukkig grotendeels uit. Toch merkte je dat de luchtvochtigheid invloed had op onze instrumenten.

Hoewel de weergoden ons niet bepaald gunstig gezind waren (al was het vorig jaar nog slechter), liet het publiek zich daar niet door weerhouden. De opkomst was indrukwekkend, misschien wel groter dan verwacht. Het lijkt erop dat de gebeurtenissen in de wereld mensen aansporen om bewuster stil te staan bij zulke momenten van herdenking. Dit gaf ons als organisatie een warm gevoel.

Na een hartelijk welkomstwoord begonnen de kinderen met het plaatsen van windlichten, daarbij geholpen door de volwassenen. Het was mooi om jong en oud samen te zien werken aan dit bijzondere eerbetoon. In de verte klonk het geluid van de midwinterhoorns. Dit keer hoorden we onze muzikale collega’s slechts op afstand, omdat zij een drogere plek op de begraafplaats hadden gekozen. Ondanks de afstand en het lichte miezerige weer was hun optreden krachtig en gedenkwaardig.

Daarna, na afloop hebben we nog even nagepraat en afscheid genomen van een van onze bandleden, die per 1 januari stopt. Een emotioneel moment dat ons liet beseffen hoe belangrijk onze groep is.

Als blijk van waardering kregen we van de organisatie een kerstpakketje. Dit warme gebaar benadrukte de saamhorigheid en waardering voor onze inzet. Na een laatste blik op de serene begraafplaats keerde iedereen voldaan huiswaarts om de kerst officieel in te luiden.

Zo begon Kerstmis op de Holterberg: een avond van terugkijken, maar ook van vooruitkijken. Met ons kleinere gezelschap worden de optredens steeds meer een uitdaging, soms zelfs zo dat we optredens moeten afzeggen. Maar laten we eerst genieten van de feestdagen en de warmte van dit moment.

Foto’s: Erwin Hoogenboom